اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش خشم و خصومت در میان جانبازان مرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مزمن

مقدمه: با توجه به تأثیر قابل ملاحظه خشم و خصومت ناشی از اختلال استرس پس از سانحه بر جنبه های مختلف زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی و شغلی افرادی که از این اختلال رنج می برند، مورد هدف و درمان واقع شدن این دو نشانه تخریب کننده ضروری است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش خشم و خصومت در میان مردان جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مزمن بود. روش کار: در یک پژوهش نیمه آزمایشی، 24 جانباز جنگ از میان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه استان کرمانشاه در سال 1393 به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طریق تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. داده ها بر اساس چک لیست نشانگان اختلال استرس پس از سانحه و خرده مقیاس های خشم و خصومت از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری گردآوری شدند. داده ها با سطح اطمینان 95/0 به کمک نرم افزار آماری ibm spss 22 و با روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نویسنده مسئول: دکتر برزو امیرپور گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور تهران - ایران تلفن: 9360225503 98+ پست الکترونیکی: [email protected] نتایج: یافته های تحلیل کوواریانس چند متغیری حاکی از آن بود که میانگین نمرات گروه آزمایش در خشم و خصومت در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). نتیجه گیری: با عنایت به پیامدهای منفی خشم و خصومت در روابط خانوادگی، اجتماعی و شغلی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، اثربخشی طرحواره درمانی را می توان در کاهش نشانگان خشم و خصومت به کار برد.